Το θέμα σε κείμενο 

Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου, εκδότης του «Ασφαλιστικού ΝΑΙ»

Η Ελληνική Ιστορία διαχρονικά έχει πολλά να διδάξει όλους. Κυρίως για το θέμα αξιοπρέπειας των Ελλήνων ως λαού και ατόμων.

Μελετώντας κάποιος την «Οδύσσεια» του Ομήρου στις ραψωδίες υ, φ και χ, που όσα γίνονται εκεί ονομάστηκαν και γεγονότα «μνηστηροφονίας», βρίσκει πολλές προκλητικές ενέργειες των μνηστήρων στο παλάτι του Οδυσσέα, πολλές διοσημίες και σημάδια που προφητεύουν το μέλλον, φιλικές και εχθρικές διαθέσεις, υπαινιγμούς, αλλά και ομοιότητες της ιστορίας του Οδυσσέα και των μνηστήρων με την ιστορία της Ελλάδος, δήθεν «Ψωροκώσταινας» που δεν ήταν ποτέ, και των «μνηστήρων»-κατακτητών Ιταλών, Γερμανών, Άγγλων, Αμερικανών, Γάλλων, Ρωμαίων, Περσών κ.λπ.

Η Ελλάδα πάντα ήταν πιο πλούσια από όλους αυτούς που την απειλούσαν ως κατακτητές, αυτάρκης, με υπερεπάρκεια αγαθών, πνευματικών και υλικών. Στα αρχαία χρόνια και σήμερα η «Ψωροκώσταινα», που επίτηδες την ονόμασαν έτσι ξένοι και ντόπιοι προδότες, είχε στον γεωγραφικό της χώρο πνευματικό πλούτο (φιλοσόφους, θέατρα, επιστήμες, συγγραφείς, αξεπέραστους στρατηγούς και οπλίτες, μουσικούς, ποιητές κ.λπ.) και υλικό πλούτο για να ζήσει (χρυσωρυχεία, άργυρο, ουράνιο, σιτοβολώνες, πλούσια γη με καρποφόρα δέντρα, αλιεία, κτηνοτροφία, ελιές, λάδι, σταφίδα, καπνά, βαμβάκι, οίνο και αμπέλια, ποικίλα ορυκτά, μάρμαρο κ.λπ.).

Θα φρίξετε όταν διαβάσετε τι έκλεψαν οι Γερμανοί στην Κατοχή, που καμία γερμανική αποζημίωση δεν μπορεί να ξεπληρώσει. Οι «μνηστήρες» της Ελλάδος διά μέσου των αιώνων, που «τρώνε και πίνουν» τα καλά της Ελλάδος, επαναλαμβάνουν όσα έγιναν στη ραψωδία φ με το αγώνισμα της τοξοβολίας μεταξύ των «πλούσιων» μνηστήρων και του «κακομοιριασμένου ξένου», βασιλιά Οδυσσέα. Οι μνηστήρες Αντίνοος, Λειώδης, Αμφίνομος, Αγέλαος, Δημοπτόλεμος, Πείσανδρος, Έλατος, Αμφιμέδων, Κτήσιππος, Ευρυδάμας, Λεώκριτος, Ευρύμαχος, Ευρύνομος και άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι λοιδορούσαν τον Οδυσσέα, τον εξευτέλιζαν, τον κορόϊδευαν, τον ειρωνεύονταν, τον χτυπούσαν και αυτόν και τον γιο του Τηλέμαχο. Ανέχθηκε και υπέμεινε πολλά και περίμενε όταν η αξιοπρέπειά του εθίγη να πάρει το τόξο και να τους ξεκάμει! Ό,τι έκαναν και οι Έλληνες φαντάροι μας με το σύνθημα «ΑΕΡΑ» και την κλοτσιά που έδωσαν στον Μουσολίνι.

Επισκεφθείτε το γερμανικό νεκροταφείο στο Μάλεμε Χανίων να πάρετε ακόμα μια γεύση. «Με το δεξί δοκίμασε το χέρι του το τόξο· γλυκοκελαήδησε η χορδή σαν ένα χελιδόνι· τότε οι μνηστήρες τα ’χασαν, άλλαξαν όλοι χρώμα…», γράφει ο Όμηρος (δεξιτερῇ δ᾽ ἄρα χειρὶ λαβὼν πειρήσατο νευρῆς· ἡ δ᾽ ὑπὸ καλὸν ἄει- σε, χελιδόνι εἰκέλη αὐδήν· μνηστῆρσιν δ᾽ ἄρ᾽ ἄχος γένετο μέγα, πᾶσι δ᾽ ἄρα χρὼς ἐτράπετο - ραψωδία φ 410-413). Αυτή η oμηρική φράση μού θύμισε ένα άρθρο για το «Όχι» που διάβασα το 1969 στο βιβλίο του Ν. Βασιλειάδη «Από τα προβλήματα των νέων μας» (εκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»). Ήταν μια προσφορά στοργής στα σύγχρονα ελληνικά νιάτα. Ήμουν τότε στα 21 μου χρόνια, νέος φοιτητής. Με είχε ενθουσιάσει. Το έπος της ανεξαρτησίας της Κύπρου (1η Απριλίου 1955) τότε ήταν πρόσφατο. Με τα γεγονότα του 1974 πολλά άλλαξαν, αλλά οι μνηστήρες παρέμειναν. Το ξαναδιάβασα το άρθρο αυτές τις μέρες του Οκτωβρίου 2019, πενήντα χρόνια μετά.

Στη μνήμη του Ν. Βασιλειάδη που «έφυγε» στις 4 Σεπτεμβρίου του ’16 παραθέτω ολόκληρο το άρθρο να το μοιραστούμε αυτές τις μέρες σε εποχές μνημονίων, που οι Έλληνες νοιάζονται για την αξιοπρέπειά τους, ατομική και εθνική. Οι Έλληνες ασφαλιστές, ασφαλίζοντας για ζωή και υγεία και περιουσία συνανθρώπων, έμμεσα προσπαθούν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια κάποιων άτυχων στη ζωή μας. Ασφάλεια είναι αγάπη και αξιοπρέπεια. Καλό είναι να το θυμίζουμε συχνά με κάθε αφορμή όπως η παρούσα. Με την ευκαιρία της επετείου του ΟΧΙ στο 1940 παραθέτω το κείμενο «Αξιοπρέπεια». Ένας από τους πολλούς υπερασπιστές της αξιοπρέπειας της Ελλάδος στα ηπειρωτικά βουνά ήταν μαζί με άλλους και ο πατέρας μου Γεώργιος Ε. Σπύρου, που έφυγε στις 21.02.2016 στα 99 του χρόνια και πάμπολλες αναφορές μάς είχε κάνει για το Έπος του 1940.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

«Φωληάζει στα κατάβαθα της ελληνικής ψυχής. Από κει ξεπηδάει σαν τον καλέση η ώρα και κάμνει θαύματα!

Την έχει μέσα του ρωμαλέα εκ γενετής και ο τελευταίος Έλλην. Και η μια γενηά την κληροδοτεί στην άλλη.

Όσοι μελετούν την ιστορία μας τόχουν διαπιστώσει. Αλλοίμονο σ’ αυτόν που θα τραυματίση ή θα θίξη το ευγενικό τούτο συναίσθημα της Φυλής. Όποιος πρόσβαλε την αξιοπρέπειά μας, είδε τον Έλληνα κάθε εποχής να ξεδιπλώνεται, να ορθώνεται, να πολεμή, να νικά, να δημιουργή έπη.

Είναι και τούτο ένα από τα μυστικά, τ’ αθέατα όπλα της ελληνικής ψυχής. Την δύναμι του την δοκίμασαν κατά καιρούς λαοί διάφοροι. Τις νίκες όμως τούτου του όπλου τις έχει καρπωθή όλος ο κόσμος!

Το έπος του 1940-41 οφείλεται σ’ αυτήν.

Μας επετέθη τότε ένα έθνος δολοφόνων. Με άνανδρο και ύπουλο τρόπο θέλησε να μας κτυπήση πισώπλατα με στιλέτο.

Λίγους μήνες πριν από τον Οκτώβριο του 40, μας έμπηξε το φονικό του όργανο τραυματίζοντας την θρησκευτική μας αξιοπρέπεια. Τορπίλλισε την "Έλλη" μας, καθώς λικνιζόταν αμέριμνα στην αγκαλιά του νησιού της Μεγαλόχαρης, στην Τήνο. Την τορπίλλισε και την βύθισε σε μια μέρα και ώρα που το συναίσθημά μας το θρησκευτικό βρισκόταν σ’ έξαρσι!

Πνίξαμε τον πόνο. Αντιμετωπίσαμε την ύπουλη επίθεσι με σφιγμένη καρδιά.

Ξανάλθε όμως το στιλέτο. Μια νύκτα, νύκτα κατασκότεινη, φθινοπωρινή, που προοιώνιζε χειμώνα σκληρό, ένας... ευτραφής διπλωμάτης, ο εξοχώτατος Γκράτσι, αφού τελείωσε η λαμπρά δεξίωσις πούδινε στο μέγαρο της Πρεσβείας του, τράβηξε με το τελεσίγραφο-στιλέτο στο σπίτι του Έλληνος Πρωθυπουργού.

Καθώς η κούρσα του γλυστρούσε στην πλατειά λεωφόρο που ωδηγούσε στο Αθηναϊκό προάστειο, του φάνηκε πως δεν θ’ αργήση η ώρα που ο Μπενίτο Μουσολίνι, δαφνοστεφανωμένος θ’ απολαμβάνη τ’ αγαθά τούτου του τόπου.

Είδε την τρίχρωμη σημαία του να κυματίζη στο φτερό του αυτοκινήτου του και σκέφθηκε τους κοκκορόφτερους της Ρώμης, που -όπως λογάριαζε- θάστηναν σε λίγο την τρίχρωμη στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως.

Απατήθηκε όμως οικτρά. Τούτη τη φορά ο πόνος απ’ το τραύμα του στιλέτου δεν πνίγηκε. Ο διπλωμάτης πήρε σαν απάντησι μια μικρή λέξι, με τρία γράμματα, πούβγαινε απ’ την βαθειά τραυματισμένη αξιοπρέπεια όλης της Φυλής: ΟΧΙ!

Κι ευθύς το πήραν το ΟΧΙ τα σύρματα, το πήραν τα κύματα τα ερτζιανά, το πήραν οι άνεμοι, το πήραν και το αντιλάλησαν σ’ όλη την Ελλάδα, που σε τρεις ώρες πολεμούσε κιόλας.

Στις πρώτες μάχες η Ελλάς, χάρις στο μυστικό της όπλο, ήταν κιόλας νικήτρια. Εδέσποζεν απόλυτα στη συνείδησι όλου του κόσμου. Όλοι επαινούσαν, χειροκροτούσαν, εθαύμαζαν!

Η ελληνική αξιοπρέπεια έκαμε θριαμβευτική την επανεμφάνιση της Φυλής των αιωνίων εφήβων στον στίβο της παγκοσμίου ιστορίας.

Η γενηά που εδημιούργησε στην ανθρωπότητα το ρίγος του 40-41 δεν έφυγε. Ζη ακόμη. Στο προσκήνιο όμως είσθε σεις, τα σημερινά νειάτα. Του 40 η γενηά υπερηφανεύεται -και με το δίκαιό της- γιατί είχε την τιμή ν’ αποδείξη, πως η αρετή της αξιοπρεπείας, δηλαδή της αντάξιας συμπεριφοράς μας προς την οντότητα και την υπόστασι της ιστορικής μας Φυλής, δεν έλειψε. Γιατί αυτό σημαίνει αξιοπρέπεια: Να στέκεται ο Έλληνας ψηλά, να μη γίνεται ποτέ δούλος, να μη προσκυνάη ξένο κατακτητή, όσον ισχυρός κι αν είναι. Αξιοπρέπεια στη γλώσσα του Έλληνος σημαίνει να λιανίζεται το κορμί του, να καίγεται, να γίνεται ολοκαύτωμα ή να σουβλίζεται, γόνατο όμως να μη κλίνη. Να μην ανταλλάσση την πίστι του, τα ιδανικά του, τα ιερά και όσια της Φυλής, με τίποτε, τίποτε. Γιατί πιστεύει, πως τίποτε δεν ισοφαρίζει στον κόσμο αυτό που λέγεται Ελλάς και Ορθοδοξία!

Του Έλληνος η αξιοπρέπεια πηγάζει από την σφοδρή του αγάπη προς την Ελλάδα και την πύρινη πίστι του στον Θεό των πατέρων μας.

Σεις οι νέοι καλείσθε να δείξετε στον σύγχρονο κόσμο, ότι την αρετήν αυτή την παρελάβετε ατόφια και την διατηρείτε σαν το πιο ιερό φυλακτό.

Την διατηρείτε εδώ στην μητέρα Ελλάδα, στο ηθικό πεδίο: Στην χριστιανική αναστροφή σας, στους καθαρούς τρόπους σας, στην αγωνιστική ζωή σας, στον σεβασμό των άλλων, στο ακμαίο εθνικό σας φρόνημα. Την διατηρείτε στην έξω της Ελλάδος Ελλάδα, όπου γης (όπου υπάρχουν Έλληνες είναι κι εκεί Ελλάδα).

Δείξετε στον κόσμο πως τούτο το όπλο, την αξιοπρέπεια, το κατέχει και η νέα ελληνική γενεά. Το κατέχει και το φυλάττει σαν ιερή παρακαταθήκη.

Δείξατε σ’ Ανατολή και Δύσι πωςμτην αξιοπρέπειά μας κανείς δεν μπορεί να μας την κλέψη, όσο κι αν προσπαθή να νοθεύση τη ζωή μας μεμξένους τρόπους και φερσίματα. Με ξένες ιδεολογίες και υποσχέσεις για καλύτερη ζωή.

Δείξετε, πως ούτε κι ο χρόνος έχει την δύναμι να σκουριάση ή ν’ αχρηστεύση τούτο το όπλο.

Σαν έλθη η ιστορική ώρα θα γράψωμε και πάλι έπη με πρωτοπόρους εσάς. Και θα διδάξωμε γι’ άλλη μια φορά τον κόσμο -όπως τον εδίδαξε τελευταία η Κύπρος μας- πως στου Έλληνος την καρδιά, η αρετή της αξιοπρεπείας δεν έσβησε και ζη, και ζη, και ζη!».

Νικ. Π. Βασιλειάδης, εκ Κερύνειας Κύπρου

ΥΓ.: «Από χώρα σε χώρα, σαν την άνοιξη, το πνεύμα ταξιδεύει· κι είναι τώρα πια κανένα παλικάρι μας, που να κρύβει στα στήθη του ένα πρόβλημα, έναν πόθο;»

(Hӧlderlin)